واکاوی رابطه همگرایی و واگرایی سه قوه بر پیشرفت ملی کشور ایران
کلمات کلیدی:
همگرایی, واگرایی, قوای سه‌گانه, توسعه پایدار, حکومت جمهوری اسلامیچکیده
تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر همگرایی و واگرایی قوای سه‌گانه بر توسعه پایدار در جمهوری اسلامی ایران به روش جمع‌آوری اطلاعات کتابخانهای و با رویکرد توصیفی و تحلیلی نگاشته شده است. اقتصاد سیاسی و توسعه پایدار اقتصادی و همگرایی و واگرایی قوای سه‌گانه بر توسعه پایدار در جمهوری اسلامی ایران رهیافتهایی میان‌رشته‌ای می‌باشند که با همگرایی و واگرایی قوای سه‌گانه اسباب اتقان، پیشرفت و به وجود آوردن زمینه‌ای امن در راستای فعال شدن دو حوزه اقتصاد و سیاست نقش‌آفرینی میکنند. رهیافت موردنظر در قالب نهادی، نشانگر رابطه دولت با دولت (قوای سه‌گانه در ساختار جمهوری اسلامی)یا به عبارتی سادهتر درک بهتر مجموعه دولت (نظام جمهوری اسلامی) جهت حل مشکلات مردم هست و چگونگی رابطه بین این سه(قوای سه‌گانه) و تأثیرات متقابل آن‌ها، موضوع محوری این تحقیق است. نکته شایان‌ذکر آنکه، در مقاله موردنظر فقط بحث رابطه مذکور یعنی تأثیر همگرایی و واگرایی قوای سه‌گانه بر توسعه پایدار در جمهوری اسلامی ایران بالعکس موردتوجه خواهد بود. بدین ترتیب، نخست، اقدامات همگرایانِه و واگرایانه قوای سه‌گانه که بیشتر تحت عنوان تعامل ساختاری قوا با همدیگر از آن نام‌برده می‌شود انتظار هست که در ساختار اجتماعی و سیاسی موجب ایجاد تحولات و تغییرات مفیدی گردد، که ازجمله آن‌ها به‌زعم صاحب‌نظران، میتوان به تقویت ساختار نظام اسلامی و پیشبرد اهداف آن و زمینه تقویت پایگاه اجتماعی دولت، ایجاد دولت اقتدارگرای بوروکراتیک، آزادسازی سیاسی، گسترش طبقه متوسط جدید، تقویت زیرساخت‌ها و تعامل بهتر با جامعه جهانی و رفع تنگناهای ساختاری در نظام و ایجاد امید و نشاط اجتماعی در جامعه بدون توجه به ساختار نظام جمهوری اسلامی اشاره کرد. دوم، تقویت اقدامات اقتصادی به شکل پایدار در دولت‌ها تا سبب ثبات جامعه، بازار و آرامش خاطر مردم گردد.که دولت‌ها با همگرایی‌های اساسی و مفید با سایر ارکان نظام و واگرایی‌های تقویت‌کننده جهت وضوح امور نیازمند هستند که اگر در این راستا قدم برندارند نظام تضعیف می‌گردد، و ساختار با مقوله کاهش مشروعیت و مقبولیت عمومی و افزایش شکاف بین دولت_ملت مواجه خواهد شد. به نظر می‌رسد همگرایی‌ها باید بیشتر به‌سوی تمرکز بر واقعی کردن امور اقتصادی و اجتماعی و رفع چالش‌ها قرار گیرد و واگرایی‌ها در زمینه اصلاح درآمدها و ایجاد ثبات در بازار در زمینه‌های عدم وابستگی کشور به رانت و خروج نظام از درد بغرنجی (رانتیر)که سال‌هاست بدان مبتلا است و ادامه دارد و خلاصی از درآمدهای ناپایدار سوق داده شود.
دانلودها
