امنيت يکي از مهم‌ترین و بحث برانگيزترين موضوعات و مفاهيمي است که امروزه در جوامع و گروه‌های انساني مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است؛ همه روزه در مجله‌ها و رسانه‌ها صاحب‌نظران در اين مورد به اظهار نظر می‌پردازند، نظريات و اندیشه‌های گوناگوني در زمينه چگونگي ايجاد، تقويت و استمرار، زمینه‌های مؤثر در تقويت و شکل‌گیری، چگونگي ضعف و اضمحلال و انواع و ابعاد مختلف آن مطرح و منتشر شده است. نکته مورد اتفاق نظر، تعدد و کثرت عوامل تأثيرگذار بر امنيت است. صاحب‌نظران متفاوتي از قبيل فيلسوفان، سياستمداران، جامعه شناسان و روان شناسان در خصوص امنيت صحبت کرده و تلاش داشته‌اند آن را به صورت‌ها و انواع مختلف توصيف، تشريح و تبيين کنند. فيلسوفان معتقدند انسان‌ها زندگي در يک جامعه امن را به زندگي در يک جامعه پرتنش و ناامن ترجيح می‌دهند؛ برخي صاحب‌نظران مهم‌ترین وظيفه دولت را ايجاد، حفظ و تداوم و توسعه امنيت مي‌دانند.

پرده خوانی به عنوان یکی از مراسم آیینی ایرانی، جز یکی از قدیمی‌ترین شیوه‌های نمایش انفرادی و سنتی با قابلیت بالا در زمینه هنرهای تعاملی در ایران و جهان است. هنر نمایش‌های آیینی، ابزار و شیوه ارتباطی ویژه‌ای محسوب می‌شود که نقش و جایگاه قابل توجهی در فرهنگ بومی ملل دارد. اینکه رابطه مخاطب با اثر اجرایی در پرده خوانی و ظرفیت‌های پرده خوانی در تعامل فعال و موثر با مخاطب چگونه است؟ آیا بازآفرینی مفهوم و بن مایه‌های هویت و فرهنگ در هنر آیینی از طریق پرده خوانی امکان پذیر است؟ پرسش‌های پژوهش حاضر است؛ بنابراین نقش هنرهای آیینی در الگوهای تعاملی-مشارکتی با مخاطب، در پرده خوانی میدانی مورد بررسی قرار گرفته و به مطالعه عناصر پرده خوانی به تفکیک شامل پرده خوان و پیشخوان و پرده، و شیوه تعامل با مخاطب با اثر پرداخته شده است. این پژوهش بر مبنای روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده، منابع تحقیق و شیوه جمع آوری اطلاعات، منابع کتابخانه‌ای و مشاهدات میدانی است. با توجه به یافته‌های این پژوهش، نگارندگان مدلی توسعه پایداری را طراحی نمودندکه در آن، هنرهای آیینی قادرند با احیا و تقویت هویت جامعه امروز و افزایش وحدت جمعی در غایت به نوعی توسعه پایدار دست یابند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهدکه در پرده خوانی میدانی، تعامل فعال با مخاطب وجود دارد و همچنین قابلیت‌های ابعاد هویتی، فرهنگی و آیینی این هنر، می‌تواند منجر به توسعه پایدار و ماندگاری مضامین آن در جامعه شود.

یکی از جلوه‌های باشکوه معماری در تمدن اسلامی معماری ایرانی است که مبتنی بر فرهنگ اسلامی و عناصر منحصر به فرد سمائی و عرفانی براساس اصول زیباشناسی و ابدعی است. معماری ایرانی مبتنی بر طراحی منحصر به فرد ودقیق از اصول هندسی و تقارن و نمادگرایی فرم و آرایه بندی و سازه شکل گرفته است.این پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی مبتنی بر روش کتابخانه‌ای و میدانی بر آن است تا به این پرسش پاسخ دهد که شکوه فرهنگ اسلامی از طریق ارزیابی معماری دوره صفویه در شهر سبزوار چگونه انعکاس یافته است؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که معماری دوره صفوی در سبزوار بیشتر بر اصول ساده و کاربردی عناصر و تزئینات استوار بوده است تزئینات معماری دوره صفوی با بهره گیری از گچ بری‌ها، کاشی کاری‌های و گچ بری هامنطبق بامفاهیم اساسی اسلام است. رنگ پردازی‌های و مقرنس کاری‌های نشان دهنده اهمیت دادن به هویت مذهبی و ملی در آن دوره داشته است که هویت بخشی به بناهای این دوره را تایید می‌کند.

این مقاله ضمن مروری بر زندگانی خواجه نظام‌الملک طوسی، وزیر مقتدر سلجوقیان، در پی پاسخ به این پرسش است که نقش خواجه در شکل‌گیری مناسبات فرهنگی و سیاسی سلجوقیان بزرگ و خلافت عباسی چگونه بوده است و اینکه خواجه چگونه سعی می‌کند بین نظام سلطنتی و قدرت مطلقه آن و نظام دینی و وجهه معنوی خلافت رابطه‌ای حسنه برقرار کند و در عین حال حمایت سیاسی و نظامی سلطنت از خلافت و حمایت سیاسی و معنوی خلافت از سلطنت را فراهم کند. لذا برخی اقدامات خواجه، از جمله ایجاد مراکز فرهنگی، مساجد و مدارس، در جهت تربیت نیروهای مورد نیاز حکومت سلجوقی که در عین حال تحت نظر مستقیم و هم‌فکر و هم‌مذهب خواجه باشند و وی را برای رسیدن به اهداف سیاسی، فرهنگی و حکومتی او یاری می‌دهند، به‌ویژه اینکه کلیه کارگزاران وی باید حتماً شافعی‌مذهب و پیرو تفکرات مذهبی، سیاسی و فرهنگی خواجه باشند تا اهداف وی را در جهت حفظ اقتدار و قدرت بلامنازع خود، حفظ حکومت سلجوقی، برقراری روابط حسنه با خلافت عباسی و مقابله با اسماعیلیان به عنوان تهدید حکومت سلجوقی در ایران و فاطمیان به عنوان دشمن خلافت عباسی و جهان اهل سنت آن روز فراهم نماید.

ظهور رسانه‌های اجتماعی نقش بی‌بدیلی در شکل‌دهی افکار عمومی، فرهنگ‌سازی و تأثیرگذاری بر روابط بین‌الملل ایفا کرده است. این ابزارها به واسطه دسترسی گسترده، قدرت اقناعی و توانایی بازتاب واقعیت‌های اجتماعی به‌صورت همزمان، امکان برجسته‌سازی قدرت نرم کشورها را فراهم کرده‌اند. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر رسانه‌های اجتماعی بر تصویر بین‌المللی ایران و تبیین نقش قدرت نرم در ارتقاء جایگاه ایران در سطح جهانی است. این تحقیق از نوع کمی بوده و از روش پیمایشی استفاده کرده است. جامعه آماری شامل 190 نفر از کارشناسان و متخصصان ارتباطات و علوم سیاسی دانشگاه‌های تهران و شهید بهشتی و همچنین دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه بوده که بر اساس جدول مورگان، نمونه‌ای 44 نفری انتخاب شده است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه محقق‌ساخته بوده که روایی آن توسط متخصصان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (78/0) تأیید شده است. یافته­ها نشان داد که بین قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران و تأثیر آن در شبکه‌های اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (ضریب همبستگی 815/0). همچنین، قدرت نرم با مؤلفه‌هایی نظیر آگاهی‌بخشی (758/0)، برجسته‌سازی (655/0)، بیان عقیده (585/0) و ایجاد همبستگی ملی و فراملی (805/0) رابطه مستقیم و قوی داشته است. نتایج نشان داد با تقویت قدرت نرم در رسانه‌های اجتماعی، امکان افزایش آگاهی عمومی، تقویت همبستگی ملی و فراملی و مقابله با روایت‌های مغرضانه فراهم می‌شود. از این رو، سیاست‌گذاری در این حوزه می‌تواند به تقویت موقعیت بین‌المللی ایران منجر شود.

سیاست‌گذاری دولت‌ها در عرصه فرهنگی بر اساس تعریفشان از فرهنگ و رویکردشان به تعالی فرهنگی متفاوت بوده و سمت و سوهای گوناگونی را به خود می‌گیرد. هدف از سیاست‌گذاری فرهنگی کنترل و یا جهت دادن به فرهنگ است. یکی از حوزه‌های متأثر از فرهنگ و در عین حال تأثیرگذار بر آن که همواره مورد توجه دولت‌ها بوده است، فضای مجازی است. لذا ضروری است که الگویی از سیاستگذاری فرهنگی در زمینه استفاده کاربران از فضای مجازی مبتنی و همسو با فرهنگ اسلامی-ایرانی اتخاذ شود. هدف اصلی پژوهش آن است تا مؤلفه‌ها و رویکردهایی که بر اساس آن مهمترین چالش‌ها و موانع سیاست‌گذاری فرهنگی ایران در فضای مجازی قابل شناسایی است، تبیین شود. این پژوهش به  ارزیابی مؤلفه‌های تاثیرگذار بر سیاست‌گذاری فرهنگی ایران در فضای مجازی پرداخته است. مقاله حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخنه ای انجام شده است. فرضیه پژوهش آن است که راهبرد سیاست‌گذاری فرهنگی در فضای مجازی برمبنای رویکرد تغییرات جزئی تدریجی مبتنی بر موانعی نظیر فقدان مدیریت کارآمد ارتباطاتی، بی‌توجهی به روندهای جدید جهانی، عدم به‌کارگیری ابزارهای نوین قابل تحلیل و ارزیابی است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد نهادهای موازی و غیرهمسو سیاست‌گذار، فقدان ارتباط نهادهای سیاست‌گذار با جوامع علمی و پژوهشگران این زمینه، اتخاذ رویکردهای سرکوب‌گرانه و ... از جمله چالش‌ها و موانع سیاست‌گذاری فرهنگی ایران در فضای مجازی به شمار می‌رود. همچنین راهبرد سیاست‌گذاری در فضای مجازی براساس توجه به مدیریت کارآمد ارتباطاتی، توجه به مسائل روز فرهنگی و بهره‌گیری از ابزارهای نوین مجازی در قالب رویکرد گروهی قابل بازنگری و اصلاح می‌باشد.

موضوع این مقاله بررسی تحرک اجتماعی و تأثیر آن بر توسعه و سبک زندگی در ایران است. تحرک اجتماعی ناظر به کنش و تعاملات افراد در ساختار و نظام اجتماعی است. توسعه و ترقی، تحولی زیربنایی و جریانی چندبعدی در جوامع است که مبنای حرکت و کنش اجتماعی افراد و گروه‌ها در عرصه‌های مختلف زندگی می‌شود، سبک و الگوی زندگی از علایق، رفتارها و جهت‌گیری‌های یک فرد، گروه، یا فرهنگ جامعه سرچشمه می‌گیرد، به این منظور، هدف محقق پاسخ به این پرسش است: آیا تحرک اجتماعی و انتخاب سبک زندگی و کنش اجتماعی افراد و گروه‌ها تحت تأثیر برنامه‌های توسعه‌گرایانه است؟ در این نوشتار بر اساس رویکرد و نظریه کنش اجتماعی «تالکوت پارسنز» به آن پرداخته می‌شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که مؤلفه‌های تحرک اجتماعی و توسعه بر رفتار اجتماعی و انتخاب الگوی زندگی افراد جامعه درحال‌توسعه تأثیرگذار است به شکلی که تعاملات بین فردی، گروهی و انتخاب‌های آن‌ها زمینه و بستر را برای بهبود و ارتقاء سطح رفاه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیشتر فراهم نموده و توسعه سبک زندگی مطابق با سلیقه و الگوهای مطلوب و مدرن را از ساختار نظام سیاسی اجتماعی درخواست می‌کنند.

در طول دهه‌های اخیر، جنبش فلسفی بریتانیایی که با عنوان رئالیسم انتقادی شناخته شده است، تردیدهایی را درباره فلسفه علوم اجتماعی ایجاد کرده است. رئالیسم انتقادی سعی در تلفیق پارادایم‌ها داشته و به دنبال تعریف جدیدی از واقعیت، معرفت و پژوهش است. هدف این مقاله این است که ضمن بررسی مبانی هستی شناختی، معرفت شناختی و روش شناختی دو پارادایم رئالیسم تجربی و رئالیسم انتقادی ، تقابل‌های این دو پارادایم را نمایان سازد؛ لذا این نوشتار با بررسی ادعاهای اصلی رئالیسم تجربی در حوزه‌های سه گانه فوق، به نقد این دیدگاه‌ها از منظر رئالیسم انتقادی، البته با تأکید بر آراء و نظریات روی باسکار خواهد پرداخت.

امنيت يکي از مهم‌ترین و بحث برانگيزترين موضوعات و مفاهيمي است که امروزه در جوامع و گروه‌های انساني مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است؛ همه روزه در مجله‌ها و رسانه‌ها صاحب‌نظران در اين مورد به اظهار نظر می‌پردازند، نظريات و اندیشه‌های گوناگوني در زمينه چگونگي ايجاد، تقويت و استمرار، زمینه‌های مؤثر در تقويت و شکل‌گیری، چگونگي ضعف و اضمحلال و انواع و ابعاد مختلف آن مطرح و منتشر شده است. نکته مورد اتفاق نظر، تعدد و کثرت عوامل تأثيرگذار بر امنيت است. صاحب‌نظران متفاوتي از قبيل فيلسوفان، سياستمداران، جامعه شناسان و روان شناسان در خصوص امنيت صحبت کرده و تلاش داشته‌اند آن را به صورت‌ها و انواع مختلف توصيف، تشريح و تبيين کنند. فيلسوفان معتقدند انسان‌ها زندگي در يک جامعه امن را به زندگي در يک جامعه پرتنش و ناامن ترجيح می‌دهند؛ برخي صاحب‌نظران مهم‌ترین وظيفه دولت را ايجاد، حفظ و تداوم و توسعه امنيت مي‌دانند.

پرده خوانی به عنوان یکی از مراسم آیینی ایرانی، جز یکی از قدیمی‌ترین شیوه‌های نمایش انفرادی و سنتی با قابلیت بالا در زمینه هنرهای تعاملی در ایران و جهان است. هنر نمایش‌های آیینی، ابزار و شیوه ارتباطی ویژه‌ای محسوب می‌شود که نقش و جایگاه قابل توجهی در فرهنگ بومی ملل دارد. اینکه رابطه مخاطب با اثر اجرایی در پرده خوانی و ظرفیت‌های پرده خوانی در تعامل فعال و موثر با مخاطب چگونه است؟ آیا بازآفرینی مفهوم و بن مایه‌های هویت و فرهنگ در هنر آیینی از طریق پرده خوانی امکان پذیر است؟ پرسش‌های پژوهش حاضر است؛ بنابراین نقش هنرهای آیینی در الگوهای تعاملی-مشارکتی با مخاطب، در پرده خوانی میدانی مورد بررسی قرار گرفته و به مطالعه عناصر پرده خوانی به تفکیک شامل پرده خوان و پیشخوان و پرده، و شیوه تعامل با مخاطب با اثر پرداخته شده است. این پژوهش بر مبنای روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده، منابع تحقیق و شیوه جمع آوری اطلاعات، منابع کتابخانه‌ای و مشاهدات میدانی است. با توجه به یافته‌های این پژوهش، نگارندگان مدلی توسعه پایداری را طراحی نمودندکه در آن، هنرهای آیینی قادرند با احیا و تقویت هویت جامعه امروز و افزایش وحدت جمعی در غایت به نوعی توسعه پایدار دست یابند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهدکه در پرده خوانی میدانی، تعامل فعال با مخاطب وجود دارد و همچنین قابلیت‌های ابعاد هویتی، فرهنگی و آیینی این هنر، می‌تواند منجر به توسعه پایدار و ماندگاری مضامین آن در جامعه شود.