خداشناسی اخلاقی در برنامه درسی ملی (ارائه مدل اخلاقی- تربیتی ارتباط انسان با خدا)

چکیده

این پژوهش یک مطالعه منظم با هدف تحلیل و تبیین اخلاقی ارتباط انسان با خدا در برنامه درسی ملی و ارائه مدل اخلاقی- تربیتی می‌باشد. در این نوشتار سعی شده است با کاربرد روش اسنادی – تحلیلی، معیارهای ارتباط انسان با خدا در برنامه درسی ملی را بر اساس خداشناسی اخلاق اسلامی و با الهام از قرآن کریم، استنباط و مورد تحلیل قرار داده شود. سپس معیارهای اساسی منتج از تحلیل برنامه، درباره ارتباط انسان با خدا به صورت مدل اخلاقی تربیتی ارائه شود. نتایج نشان می‌دهد: در مدل خداشناسی اخلاقی و نردبان سیر الی الله، بر اساس هدف تعقّل که پله اول است، نتیجه، پرورش خِرَدورزی درباره خدا در دانش آموزان است. بر اساس هدف علم، که پله دوم است، بهره گیری از عقل را در شناخت خالق انسان و جهان که علت و اساسِ با تدبیر هستی است، در دانش آموزان تقویت کنیم. بر اساس هدف ایمان که پله سوم است، زمینه‌ای را فراهم کنیم تا دانش آموزان بوسیله شناخت عقلانی به ایمان قلبی و عملی نسبت به خالق هستی برسند. در پله چهارم دانش آموزان را ترغیب کنیم که ایمان مبتنی بر شناخت عقلانی را در عمل به حدود و دستورات الهی در زندگی فردی، اجتماعی و طبیعی به صورت حق شناسی از نعمتهایش، به کار بگیرند. و در نهایت در پله پنجم در مفهوم اخلاق که مهمترین هدف و در حقیقت مدار زندگی دُنیوی و پُل گذر به سوی حیات اُخروی و پاک است، دانش آموزان را به رعایت اخلاق مبتنی بر عمل عقلانی، علمی و ایمانی نسبت به خالق هستی با هدف تحقق خداشناسی و سیر به حیات طیبه این جهانی و آن جهانی و تقرّب به خدا، تشویق و بالنده کنیم.