تحلیل گفتمان انتقادی کنشگری سیاسی اجتماعی زنان پس از انقلاب اسلامی
کلمات کلیدی:
گفتمان انتقادی, کنشگری سیاسی و اجتماعی, زنان, گفتمان انقلاب اسلامیچکیده
در پژوهش حاضر، به تحلیل گفتمان‌های سیاسی و اجتماعی کنشگری زنان در ایران از انقلاب اسلامی تا کنون پرداخته شده است. زنان، به عنوان نیمی از جمعیت جامعه، در تصمیم‌گیری‌های کلان سیاسی و اجتماعی نقش اساسی دارند. این تحقیق به بررسی گفتمان‌های مختلف دولت‌ها و نقش زنان در این گفتمان‌ها می‌پردازد و تأثیر آن‌ها بر کنشگری زنان را تحلیل می‌کند. در دوره دولت اصلاحات به رهبری سید محمد خاتمی، با شعارهایی چون "جامعه مدنی" و "قانون‌گرایی"، تلاش شد تا نهادهای سیاسی و اجتماعی اصلاح شوند و مشارکت زنان در عرصه‌های عمومی افزایش یابد. با این حال، مشکلات ساختاری و فاصله میان نظریه و عمل مانع تحقق کامل این اهداف شد. در دولت محمود احمدی‌نژاد، توجه به "خانواده" و "عدالت" و تأکید بر نقش سنتی زنان به عنوان همسر و مادر، با رویکرد غرب‌ستیزانه همراه بود. این دولت به حفظ ساختار سنتی خانواده و کاهش تعاملات بین‌المللی در زمینه حقوق زنان پرداخته و تصویری تک‌بعدی از زنان به‌عنوان موجوداتی وابسته به خانواده ارائه داد. در دولت روحانی، با شعارهایی چون "اعتدال" و "توسعه پایدار"، تلاش‌هایی برای بهبود وضعیت زنان صورت گرفت، اما به دلیل مشکلات اقتصادی و اجتماعی، پیشرفت‌های محدود و چالش‌های متعددی باقی ماند. دولت سیزدهم به ریاست سید ابراهیم رئیسی، با شعار "دولت مردمی"، برنامه‌هایی برای بهبود وضعیت زنان، به‌ویژه در زمینه‌های اشتغال و مشارکت اجتماعی و سیاسی، در نظر گرفته بود. با این حال، نرخ بالای بیکاری و موانع ساختاری همچنان به‌عنوان چالش‌های اصلی باقی مانده‌اند. این پژوهش نشان می‌دهد که گفتمان‌های دولتی تأثیر مستقیم و قابل توجهی بر نحوه کنشگری سیاسی و اجتماعی زنان در ایران داشته‌اند و تغییرات در این گفتمان‌ها نقش کلیدی در شکل‌دهی به وضعیت کنونی زنان ایفا کرده است. ایران داشته است.
دانلودها
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 Zahra Korayi (Author); Yousef Amini (Corresponding Author); Ahmadali Hesabi, Amirali Dorosti (Author)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
