تاثیر عضویت دائم ج.ا.ایران در سازمان همکاری شانگهای  بر روابط سیاسی – امنیتی آن با آمریکا

امیر محسن  بخشایش اردستانی; نوذر  شفیعی; حسین  دهشیار

doi:10.61838/kman.jspsich.3.2.2

نویسندگان

امیر محسن بخشایش اردستانی دانشجو/دانشجوی دکتری روابط بین الملل، گروه علو سیاسی و روابط بین الملل دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران

نوذر شفیعی * استاد تمام/دکتری، عضو هیئت علمی گروه روابط بین الملل دانشکده سیاسی و روابط بین الملل، دانشگاه تهران و استاد مدعو دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران. [email protected]

حسین دهشیار استاد تمام/ دکتری، عضو هیئت علمی گروه روابط بین الملل دانشکده سیاسی و روابط بین الملل ، دانشگاه علامه طباطبایی و استاد مدعو دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.

https://doi.org/10.61838/kman.jspsich.3.2.2

کلمات کلیدی:

سازمان همکاری شانگهای, منطقه گرایی, قدرت نهادی, تحریم اقتصادی, انزوای سیاسی

چکیده

سازمان همکاری شانگهای به عنوان نمونه بارزی از منطقه گرایی نوین در آسیا، با هدف حل وفصل اختلافات مرزی و تقویت اعتماد متقابل میان اعضاء به وجود آمد که تدریجاً منجر به توسعه سازمان و توجه آن به موضوعات اقتصادی و بازرگانی و... گردید. ایران هم پس از فراز و فرودهای زیاد، در سال 1400 عضو دائم این سازمان منطقه ای شد. حال این سؤال مطرح است که عضویت دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای چه تاثیری بر روابط سیاسی-امنیتی ایران و امریکا دارد؟ فرضیه مقاله که به روش توصیفی تحلیلی بررسی شده آن است که عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای، توانایی اقتصادی- تجاری و سیاسی-امنیتی این کشور را ارتقا می بخشد و قدرت چانه زنی آن را در برابر امریکا بالا می برد. یافته های مقاله نشان داد که عضویت دائم ج.ا. ایران در سازمان همکاری شانگهای باعث افزایش قدرت نهادی جمهوری اسلامی ایران شده و این مهم به نوبه خود موجب کاهش تاثیر فشارهای سیاسی و امنیتی ایالات متحده آمریکا می گردد.