بررسی پدیدۀ نوستالژی (غم غربت) در شعر نادر نادرپور

چکیده

نوستالژی یا غم غربت ریشه در ضمیر ناخودآگاه انسان دارد و از روانشناسی وارد ادبیات شده است. حسرت و یاد گذشته، موجب بروز غم و اندوه در در انسان می‌شود؛ به عبارت دیگر نوستالژی، دلتنگی نسبت به روزگار خوش گذشته و میل و اشتیاق بازگشت به آن دوران است. نوستالژی از موضوع‌های مهم در دورۀ معاصر است که در اشعار شاعران بازتاب یافته است. نادر نادرپور از جمله شاعرانی است که دلتنگی نسبت به گذشته و یادکرد آن در سروده‌هایش بسامد فراوانی دارد. محیطی که شاعر در آن می‌زیسته و عاطفه و احساس عمیق وی موجب برانگیخته‌شدن حس نوستالژیکی در نادرپور شده است. این پژوهش بر آن است تا به شیوۀ توصیفی- تحلیلی به بررسی عوامل ایجاد غربت و احساس دلتنگی نسبت به گذشته در شعر این شاعر معاصر بپردازد. یافته‌ها نشان از آن دارد که مضامین نوستالژیکی همچون غم غربت، دوران کودکی، دوری از معشوق، آرمان‌شهر و خاطرات جمعی در شعر نادرپور نمود بیشتری یافته است.