نقش نهادها و احزاب سیاسی در غنی‌سازی انرژی هسته‌ای در دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد براساس نظریه سیستم‌ها

چکیده

مقاله حاضر به بررسی نقش نهادها و احزاب سیاسی در غنی‌سازی انرژی هسته‌ای در دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد با توجه به تحلیل نظریه سیستم‌ها از دیدگاه دیوید ایستون، می‌پردازد. برنامه‌های هسته‌ای ایران در دوره ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد تحت تأثیر تعاملات پیچیده نهادهای مختلف و فرآیندهای متنوع بوده است. بر اساس نظریه سیستم‌ها، این برنامه‌ها با ورودی‌هایی چون حمایت‌های احزاب سیاسی، تصویب قوانین در مجلس شورای اسلامی، و تدوین سیاست‌های امنیتی از سوی شورای عالی امنیت ملی و وزارت دفاع روبه‌رو بوده‌اند. این نهادها با تأمین منابع مالی و امنیتی، نقش محوری در پیشبرد فناوری‌های هسته‌ای ایفا کردند. فرآیندهای کلیدی شامل تحقیق و توسعه فناوری‌های هسته‌ای توسط سازمان انرژی اتمی و حفاظت از تأسیسات هسته‌ای به‌وسیله وزارت دفاع بوده که منجر به افزایش ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم و تأمین نیازهای انرژی داخلی شدند. خروجی‌های این برنامه‌ها به تقویت امنیت ملی و کاهش وابستگی به منابع خارجی کمک کرد. بازخوردهای داخلی و بین‌المللی، از طریق ارزیابی مستمر عملکرد و پاسخ به فشارهای جهانی، به بهبود سیاست‌ها و تطبیق فرآیندها با شرایط جدید منجر شدند. این بازخوردها نه تنها نقاط قوت و ضعف سیستم را شناسایی کردند بلکه به بهبود مستمر برنامه‌های هسته‌ای و ارتقاء تعاملات بین‌المللی کمک کردند. به‌طور کلی، تحلیل این فرآیندها و بازخوردها نشان‌دهنده اهمیت تعامل و تطبیق مداوم در موفقیت برنامه‌های هسته‌ای است.