تحولات ساختاری – کارکردی اجتماعی و فرهنگی سکونتگاه‌های روستائی و ارتباط آن با توسعۀ روستائی (مطالعۀ موردی : روستاهای شهرستان خانمیرزا، استان چهارمحال و بختیاری)

چکیده

توسعۀ روستایی در ایران، علیرغم ضرورت‌های فراوان و الزامات انکار ناپذیر، به دلایل گوناگون نتوانسته است، آنگونه که شایسته است، به اهداف خود دست یابد. از جمله مهم‌ترین این دلایل، می‌توان به کمبود سرمایه و نیروی انسانی متخصص، محدودیت زمین و منابع آب و خاک و تکنولوژی، پایین‌بودن سطح بهره‌وری عوامل تولید، ناصحیح بودن برخی سیاست‌ها و ناکافی بودن فعالیت‌های دولتی، سطح پایین مشارکت مردم و ... اشاره کرد. افزایش مهاجرت‌های روستا به شهر به دلیل تحولات نهادی، ساختاری، اقتصادی، اجتماعی و تکنولوژیکی، تحولات ساختاری-کارکردی در ابعاد مختلف در سکونتگاه‌های روستایی کشور به وقوع پیوسته است که همزمانی این تحولات با توفیق نیافتن راهبردهای توسعۀ روستایی در ایران، سیمای جدیدی از توسعۀ روستایی را پدیدار نموده است. ازاینرو این پژوهش به بررسی ارتباط تحولات یادشده با توسعۀ روستایی در محدودۀ شهرستان خانمیرزا از توابع استان چهارمحال و بختیاری پس از پیروزی انقلاب اسلامی و مقایسه آن با دهۀ 1350 می‌پردازد. براساس یافته‌های حاصل از مطالعات میدانی توصیفی و داده‌های حاصل از پرسش‌نامه‌های خانوار و مدیریت روستا، به محاسبۀ همبستگی میان مهم‌ترین متغیرهای موجود در شاخص‌های تحولات ساختاری _ کارکردی توسعۀ روستایی دست یافته است.